Μεγαλώνοντας πιστεύαμε ότι με την πάροδο του χρόνου έρχεται η πρόοδος, ότι η ποιότητα ζωής έχει εξορισμού αύξουσα πορεία στο γράφημα της ιστορίας, ότι τα δικά μας παιδιά θα μεγαλώσουν σε καλύτερους κόσμους πιο δίκαιους, πιο όμορφους, πιο ευτυχισμένους.

Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε στην χώρα μας ένα καθεστώς σκανδαλώδους τρομοκρατίας και βίας, μία σύγχρονη δυστοπία πλασμένη από φόβο, ανελευθερία, κρατική ανομία και συνεχείς παραβιάσεις των ατομικών και συλλογικών μας δικαιωμάτων.

Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης χτυπάει κόκκινο ενώ παράλληλα οι αγώνες των πολιτών για δικαιοσύνη, ισότητα, υγεία και παιδεία σπιλώνονται, κηρύσσονται παράνομοι και καταστέλλονται.

Με αυτό το φόντο λοιπόν νιώσαμε και εμείς την ανάγκη να ορθώσουμε το ανάστημα μας και να αντιτάξουμε σε αυτόν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό τις αξίες μας, την ηθική μας, την ανθρωπιά μας, την αλληλεγγύη μας στους ανθρώπους που έχουν επιλέξει να αντισταθούν σε αυτή τη λαίλαπα που καταπνίγει τα ανθρώπινα δικαιώματά μας. Δε θα καταπιούμε τη βία σας αμάσητη!

Εμείς λοιπόν ως θηλυκότητες αλλά και ως άτομα της LGBTQI+ κοινότητας, ως άνθρωποι που ακόμα ονειρεύονται και ελπίζουν σε μια δίκαιη κοινωνία ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών, λέμε όχι! Το μυαλό και το σώμα μας μας ανήκουν!

Λέμε όχι στη βία που ασκείται στα κορμιά μας.

Λέμε όχι στο φόβο που στρατηγικά χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν τη σιωπή μας.

Λέμε όχι στην προσπάθεια χαλιναγώγησης της επιλογής μας στη μητρότητα.

Λέμε όχι στο lifestyle που θέλει την εμπορευματοποίηση των σωμάτων μας.

Λέμε όχι στην καταδυνάστευση των ονείρων μας.

Λέμε όχι και το φωνάζουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε, το ζωγραφίζουμε, το επικοινωνούμε γιατί η ανοχή είναι συνενοχή και εμείς δε θα είμαστε συνένοχες στην μεθοδική καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας, στην υπονόμευση της ύπαρξής μας και τελικά της ίδιας της ζωής!

«Είναι πια καιρός να ξανανάψουμε τ’ αστέρια» Guillaume Apollinaire

Φωτογράφος: Πέγκυ Παπαθεοδώρου
Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Μελίνα Αζούδη