Η παρέμβαση έγινε στα πλαίσια του Greenwave festival 2022 στην εκδήλωση με τίτλο “Η Δημοκρατία και τα Δικαιώματα σε Κρίση” στις 15/9 με εισηγητές: Μαρίνα Μεϊντάνη δημοσιογράφος, Παύλος Νεράντζης δημοσιογράφος, Κώστας Χρυσόγονος καθηγητής συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ. Συντονιστής: Αλέκος Γεωργόπουλος, ομ. καθηγητής ΑΠΘ. Ενώ μεταδόθηκαν μαγνητοσκοπημένες και δυο συνεντεύξεις: Γιάννα Παπαδάκου δημοσιογράφος, Σπύρος Απέργης δικηγόρος ειδ. στο προσφυγικό Δίκαιο, πρώην πρόεδρος Διεθνούς Αμνηστίας (ελλ. τμ).

Πριν γίνει η τοποθέτησή μας, οι Χρυσόγονος και Νεράντζης είχαν εγκαταλείψει το πάνελ, όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά σε τέτοιες εκδηλώσεις πριν δοθεί ο λόγος στο κοινό.

Η Δημοκρατία και τα δικαιώματα δεν ήταν πότε χειρότερα με αφορμή τον αόρατο εχθρό του Κόβιντ.

Απαγόρευση των “άσκοπων” μετακινήσεων, όπως πως το κράτος τις ορίζει, με έλεγχο SMS. Απαγόρευση συναθροίσεων εκτός και εντός οικίας. Απαγόρευση χρήσης ελεύθερων χώρων. Απαγόρευση κολύμβησης. Απαγόρευση καθήμενων σε παγκάκια. Απαγόρευση όρθιων σε μπαρ. Απαγόρευση μουσικής, εκδηλώσεων, διαδηλώσεων.

Και μετά, ήρθαν οι διαχωρισμοί των ανθρώπων με βάση τον μονόδρομο του εμβολιασμού. Το δώρο της μιας, ενιαίας, αδιαίρετης. αλάνθαστης και υπεράνω κριτικής επιστήμης… της επιστήμης των φαρμακευτικών, των πολυεθνικών, των τηλε-ειδικών, των πληρωμένων ΜΜΕ, των διορισμένων επιτροπών των κυβερνήσεων.

Πολύ γρήγορα ο διαχωρισμός, έγινε αποκλεισμός των ανεμβολίαστων από την κοινωνική ζωή, οι οποίοι εκ των προτέρων θεωρούνται μολυσματικοί, μέχρι της απόδειξης του εναντίον, και έτσι υποχρεώνοντας τους σε διενέργεια αναξιόπιστων τεστ. Την ίδια στιγμή όλοι οι άνθρωποι σκανάρονται αναγκαστικά και παραχωρούν μέσω του Κόβιντ-pass τα προσωπικά τους δεδομένα σε υποτιθέμενους Κόβιντ-free χώρους.

Όμως το χειρότερο που συνέβη είναι το γεγονός πως το Κράτος για πρώτη φορά μετά τη Δίκη της Νυρεμβέργης, τις θηριωδίες και τα πειράματα των ναζιστών, βάζει χέρι στην αυτοδιάθεση του σώματος, μετατρέποντας σε κουρελόχαρτα τον Κώδικα της Νυρεμβέργης, τη Σύμβαση Οβιέδο, την Παγκόσμια Διακήρυξη για τη Βιοηθική και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της UNESCO του OHE, όπως και την Ελληνική Νομοθεσία με τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, και το Ελληνικό Σύνταγμα.

Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός άμεσος ή έμμεσος εξανάγκασε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων, να υποστούν ιατρικές πράξεις, χωρίς την αρχική τους θέληση, και χωρίς να αναγνωρίζονται όταν προκαλούνται βλάβες από αυτά, ώστε να ταξιδέψουν, να δουλέψουν, να εκπαιδευτούν, να κοινωνικοποιηθούν.

Όλα αυτά τα στερήθηκαν οι αρνητές του κρατικού υγειονομικού ολοκληρωτισμού, και περισσότερο όσοι και όσες προσέφεραν τα μέγιστα στα ασφαλιστικά ταμεία:
– Όπως οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι ηλικίας 60+ με τα μηναία πρόστιμα των 100 ευρώ.
– Όπως οι εργαζόμενοι που ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να πληρώνουν άσκοπα τεστ.
– Όπως και οι ήρωες υγειονομικοί που κάποτε χειροκροτούνταν, αλλά ακόμη και σήμερα βρίσκονται εκδικητικά σε αναστολή 13 μηνών (από Σεπ 21), χωρίς μισθό και χωρίς δυνατότητα να εξασκήσουν άλλη εργασία.

Διερωτώμαι, πώς γίνεται την ίδια στιγμή που υπερασπιζόμαστε την αυτοδιάθεση του σώματος, για την άμβλωση, για τη σεξουαλική πράξη και για τον σεξουαλικό προσανατολισμό, να εξαιρούμε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό;

Πως γίνεται για αριστερό γιατρό, η υποχρεωτική σίτιση σε απεργό πείνας να είναι βασανιστήριο, αλλά από την άλλη να είναι υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού; Μάλιστα τη στιγμή που είναι όλο και πιο ξεκάθαρο πως το αφήγημα έχει καταρρεύσει ιδεολογικά, επιστημονικά, και στην πράξη;

Ποια είναι η γνώμη των ομιλητών, για την τεράστια ιστορική ευθύνη του προοδευτικού τόξου, της οργανωμένης αριστεράς, εντός και εκτός βουλής, της οικολογίας και μέρος του αναρχικού χώρου, που άλλοτε με τη σιωπή, άλλοτε με τη μετριοπάθεια, άλλοτε ζητώντας περισσότερα ολοκληρωτικά μέτρα, άφησε το πεδίο ελεύθερο στην ακροδεξιά να μιλάει για ελευθερία, ισότητα, δημοκρατία και δικαιώματα;

–από Gymnosophy