“Το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης επιστρέφει στο σπίτι του, τις κινηματογραφικές αίθουσες, με ασφάλεια, τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα”, μας λέει το δελτίο τύπου αποκλείοντας τους μη-εμβολιασμένους.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ ήταν πάντα ένα ζωντανό κύτταρο της πόλης, της σκέψης και της ψυχής μας. Μας μπόλιαζε με πολιτισμό, με την διαφορετικότητα, την δημοκρατία, τους κοινωνικούς αγώνες, με τις ταινίες μυθοπλασίας που αποκαλύπτουν βαθύτερες αλήθειες και ενοράσεις για την ανθρώπινη φύση, και τις ταινίες τεκμηρίωσης που μας αποκαλύπτουν διαφορετικές οπτικές του κόσμου που ζούμε.

Με την πανδημία και την καταστροφική διαχείριση της, το φετινό φεστιβάλ βρίσκει μια δημοκρατία λαβωμένη, και την κοινωνία διαχωρισμένη σε ένα υγειονομικό απαρτχάιντ, εμβολιασμένων και μη.

Το Φεστιβάλ σέρνεται στη συνολικότερη παρακμή της δημοκρατίας και των θεσμών της, που αντί στους δύσκολους αυτούς καιρούς να σταθούν στο ύψος τους, απλά επιβιώνουν υποτασσόμενοι στις παλινωδίες της εξουσίας και των συμφερόντων που εξυπηρετεί, χάνοντας ή και πουλώντας την ψυχή του.

Έτσι λοιπόν το φεστιβάλ κινηματογράφου, όπως και “Κοβιντ-free” συναυλίες ακόμη και πολιτικών ή ροκ συγκροτημάτων, όπως οι Social Waste και τα Μωρά στη Φωτιά, που ήταν κάποτε κάτι περισσότερο από νότες και λέξεις, αποδέχονται να υπηρετήσουν τον σαδισμό της κυβέρνησης όπου με εκδικητικότητα τιμωρεί όσους/ες αρνήθηκαν να υπακούσουν, για οποιονδήποτε λόγο, τον μονόδρομο του εμβολιασμού για την αντιμετώπιση της πανδημίας, υπερασπιζόμενοι ένα πανανθρώπινο κεκτημένο, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος, την ενημερωμένη συναίνεση στις ιατρικές πράξεις και τα πειράματα, που κατακτήθηκε ως αποτέλεσμα της Δίκης της Νυρεμβέργης, μετά από εκατομμύρια νεκρούς.

Με πειραματικά εμβόλια που δεν σχεδιάστηκαν να σταματούν και δεν σταματούν την μετάδοση του ιού, ο οποίος μεταλλάσσεται κάτω από την πίεση που δέχεται. Με προστασία που εξανεμίζεται λίγους μήνες μετά τον εμβολιασμό, και με αυξανόμενα κρούσματα, νοσηλείες, και θανάτους μεταξύ εμβολιασμένων παγκοσμίως, το φεστιβάλ υπόσχεται μια ψευδαίσθηση ασφάλειας, συμμετέχοντας ως ένα ακόμη γρανάζι στην υποκρισία, και στην εκβιαστική έμμεση υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό ή ακόμη και στην ηθελημένη νόσηση, και άρα απώλεια ανθρώπινων δικαιωμάτων, αποκλείοντας από την κοινωνική και πολιτιστική ζωή, αλλά και την μετακίνηση, εργασία, εκπαίδευση…

Το φετινό φεστιβάλ ολοκληρώνεται ακολουθώντας τα χνάρια της εξουσίας προς τον φασισμό, προς μια κοινωνία αποκλεισμού και διακρίσεων, και όχι συμπερίληψης και διαφορετικότητας, προς μια κοινωνία ελέγχου και όχι ελευθερίας, και αυτό δεν πρόκειται να οδηγήσει σε καμία ασφάλεια, ούτε υγειονομική, ούτε κοινωνική.

Κλείνει λοιπόν η αυλαία για ένα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Διακρίσεων τύπου Απαρτχάιντ, προδίδοντας το φανατικό κοινό του. Αψυχα και διεκπεραιωτικά, business as usual προσχωρεί και αυτό στον οπαδισμό, φεστιβάλ για το φεστιβάλ, όπως η θρησκεία, ο πατριωτισμός, η πολιτική… και έτσι η cineκάρτα του θα είναι ένας νέος σταυρός, σημαία, κονκάρδα ή βραχιολάκι κενού περιεχομένου.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ:
ΜΠΟΙΚΟΤΑΖ σε κάθε ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ,
και σε ΚΑΘΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ “COVID-FREE”.

ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΨΕΥΔΟ-ΜΕΤΡΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ.

4-Νοε-2021 Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΑΛΛΙΩΣ
Εδώ θα βρείτε αντιπληροφόρηση εκτός του μονόπλευρου συστημικού θορύβου, με επιστημονικές δημοσιεύσεις, έρευνες και άρθρα.
➤ Σελίδα https://www.gymnosophy.gr/pandimia/
➤ Ειδικές Ενημερώσεις στο TWITTER:
https://twitter.com/PandimiaAllios
➤ Γενικό Κανάλι Gymnosophy στο MASTODON:
https://todon.eu/@gymnosophy